نتایج جراحی رزکسیون آناستوموز نای در درمان تنگی های بعد از لوله گذاری راه هوایی در ۹۰۱ بیمار

زمینه: اگر چه عمل رزکسیون آناستوموز روش موثر برای درمان تنگی های بعد از لوله گذاری راه هوایی شناخته شده است ولی روش های درمانی غیر از رزکسیون نظیر دیلاتاسیون تنگی، نصب-t تیوب، نصب استنت و استفاده از لیزر به عنوان جانشینی برای عمل رزکسیون آناستوموز مطرح می شوند. ارایه یک تجربه متمرکز در درمان این تنگی ها می تواند در مقایسه و انتخاب نوع درمان کمک کننده باشد.روش کار: بیمارانی که در یک دوره 13 ساله به علت تنگی بعد از لوله گذاری در نای یا در ساب گلوت به ما ارجاع شده بودند گروه مطالعه هستند. تمام بیماران تحت برونکوسکوپی قرار گرفته، جزئیات آناتومیک تنگی و فعالیت حنجره و تارهای صوتی ارزیابی می شد. چنانچه شرایط مناسب برای جراحی حاصل نمی شد درمان های دیگر (لیزر، استنت، -tتیوب و یا دیلاتاسیون مکرر) انجام می گرفت. عمل ها شامل: 1- رزکسیون آناستوموز نای، 2- رزکسیون آناستوموز نای و قوس قدامی کریکوئید، 3- رزکسیون آناستوموز نای و قوس قدامی کریکوئید همراه با کریکوئیدوتومی خلفی و نصب یک گرافت غضروف اتولوگ در محل کریکوئیدوتومی بودند. نتایج به سه گروه، خوب، قابل قبول و شکست درجه بندی می شد. پیگیری به صورت فعال با مراجعات درمانگاهی و تماس مکرر با بیماران صورت می گرفت.یافته ها: 901 بیمار تحت درمان قرار گرفتند، 571 نفر تحت عمل رزکسیون آناستوموز قرار گرفتند. (420 مرد، 151 زن، میانگین سنی 25.6 سال). عمل های انجام شده عبارت بود از روش 1: 451 بیمار، روش 2: 88 بیمار و روش 3: 32 بیمار. نتایج عبارت بود از خوب: 434 مورد (76.01%)، قابل قبول: 79 مورد (13.84%) و شکست 53 مورد (9.28%). در بیماران عمل شده 13 مورد (2.3%) مرگ دیده شد.نتیجه گیری: در حال حاضر رزکسیون آناستوموز با یا بدون بازسازی حنجره در یک مرحله، درمانی مناسب برای اکثر موارد تنگی های نای و تنگی های لارنگوتراکئال است.